top of page
  • clarablaauw

BMI

Bijgewerkt op: 14 mei 2021

Als ik Man op de kast wil jagen, val ik hem lastig met onzinnige vragen en idiote onderwerpen.

Dik voelen, dunner willen zijn is er zo een.

‘Ik vind het niet erg, als jij wilt afvallen maar begrijp niet waarom”.

Man is bijziend.

Man heeft nergens moeite mee.

Man volgt het kop in het zand-dieet en is een gelukkig mens.

In staat van zalige onwetendheid eet hij chocola en schept spaghetti Bolognese op.

Man staat op de weegschaal of hij per ongeluk 10 kg is afgevallen, maar gek genoeg gebeurt dat nooit.

Ik-weet-dat.

Ik weet dat afvallen niet vanzelf gaat.

Al vijf jaar kom ik-denk ik- vanuit het niets kilo’s aan.

En dat vet zit overal.

Nooit geweten dat rug-vet ook bestond.

Na mijn 55ste kwam er elk jaar een kilo bij.

Waarom verzamelde ik naast onsjes geluk ook onsjes vet?

Op mijn 'dieptepunt' draag ik wijd.

Of zwart, helpt ook.

Dan zeggen ‘ze’: wat ben je afgevallen.

Want zet vrouwen bij elkaar en binnen een mum van tijd gaat het over overgewicht.

Over lijnen.

Diëten.

Maar hoe kom ik aan die extra kilo’s ?

Waarom wordt ieder stuk taart onmiddellijk omgezet in een verse vetribbel.

Hoe ouder ik word, hoe vreemder dat lijf zich lijkt te gedragen.

60 mag wel het nieuwe 40 zijn maar mijn lichaam denkt daar anders over.

Zo tragisch.

En ja, dan de vraag voor wie ?

Voor wie zou ik die moeite doen ?

Want ik ben geen 25 meer, en ook geen 45.

Een ruim jurkje staat ook goed en ik kan er ook nog eens in ademen.

Ooit heb ik geleerd mij niet aan te stellen.

Dus veins ik dat het mij niet kan schelen.

Oud, slap, vlekkerig, fronsrimpel, rug vet.

Stoer verbijten.

Maar ik wil een leuk iemand zijn.

Van binnen maar ook van buiten. En gezond.

“Doe het jezelf niet aan” zegt Man bij de eerste poging om kg kwijt te raken.

"BMI zegt niks, die houdt gewoon geen rekening met leeftijd ".

Ik zwijg, kijk toe hoe hij een grote reep Tony Chocolony naar binnen werkt.

Het is duidelijk.

Mijn omgeving vormt mijn gevaar.

Niet gezellig.

En waarom toch.

Het enige verweer wat mij rest is niet in discussie gaan.

Nooit.

Gewoon stug zeggen dat ik niks neem.

En dan van onderwerp veranderen.

Ik geef niet op om een gezonde oudere vrouw te willen zijn.

Recente blogposts

Alles weergeven

Witwas.

Altijd wat

Afspraak.

Comments


bottom of page