Sinds enige tijd heb ik een nieuw clubje.
Het laat zich een beetje moeilijk uitleggen.
Want officieel is het wel couture,
maar in de praktijk toch meer een combi van breien, haken, naaien én koffie.
Met als bonus Het Frans.
Nee, je kunt bepaald niet zeggen dat ik niet open sta voor nieuwe dingen in het leven.
Sterker nog, ik omarm elke nieuwe hobby vol enthousiasme.
Mijn hele leven al.
Al was mijn valkuil altijd wel dat er dan ook weer een shopelement aan vast zat.
Zie je direct als je in Almelo door mijn oude huis gaat,
kom je van alles tegen dat herinnert aan vele goede bedoelingen,
maar vooral ook aan het voortijdig einde ervan.
Zo staat er ergens op zolder nog een schildersezel.
En liggen er nog diep verstopt in een kast salsa dansschoenen.
Ik zat namelijk één seizoen op bloedserieuze dansles maar bleek niet zo goed in het concept :
hij biedt aan, zij accepteert.
Maar nu is er dus Couture.
In Bessèges.
En ook daar horen uiteraard zaken bij zoals wol, katoen, breinaalden, stoffen, haaknaalden.
Sla ik even over La Machine a Coudre.
Tja, de hobby als spullen killer.
Vreselijk.
Maar het aardige van Frankrijk is nu weer dat dit hier niet nodig is.
Want dit land heeft besloten dat het cultiveren van de kracht van sociale banden een missie is.
Van wonen op het platteland moet je wereld immers niet kleiner, maar juist groter worden.
En dus werd er meer dan 100 jaar geleden het eerste sociale centrum opgericht.
Doel?
Mensen uit verschillende sociale, economische en culture omstandigheden met elkaar te verbinden.
In ieder dorp vind je er wel één.
Compleet ingericht met yogamatten, haak en brei naalden, boeken, stoffen én dus naaimachines.
Voor vijf euro algemeen lid, en voor 15 euro per kwartaal yoga en couture ik.
En zo weet ik nu dus dat naaien echt gelukkig maakt.
Want heb je ooit iemand zien handwerken?
Ik zeg het: de ervaring is hypnotiserend.
Gewoon iets moois maken in prachtige stoffen en kleuren, in het hier en nu.
Meer Zen krijg je het niet.
Tuurlijk, ik heb dat tornmesje (un découd-vite) wel duizend keer moeten gebruiken.
Maar de unieke jurk, die is af.
Met steun en aanmoediging van andere vrouwen.
Il faut marcher avant de courir Clara car les robes simples s’avèrent parfois les plus difficiles *
Ja, ze hielpen zij mij.
Die vrouwen van Bessèges..
En heus niet alleen om de finish te halen,
maar vooral ook om nieuwe vriendschappen in een vreemd land te vormen.
* Je moet lopen alvorens de rennen Clara, want de simpele jurken zijn soms het moeilijkst.
En oh ja ! Komende weken van mij geen blog i.v.m. gezinshereniging en tijd in Nederland.