Wham op de radio.
Kerstballen (des boules), slingers (des guirlandes), lichtjes (des lumières).
The season to be jolly.
Kerst is emotie,
zeker nu.
Kerst laat weinig mensen onverschillig.
Mij al helemaal niet.
Ik hoor bij kamp Kerst.
Kachel aan, dekentje met theetje in mijn hand, fijne foute Kerstfilm,
waar de sfeer toch altijd nét iets beter is neergezet dan in het echt.
Ik ben hét type dat altijd ieder jaar blij was met d’r Kerstpakket,
Bosbessenjam, koffie, noten, kaasstengels, alles gratis en voor niks.
Halleluja.
Vieren, niet klagen.
Dankbaar voor dat stevige portie geluk in mijn leven.
En toch, toch was het afgelopen jaren soms ietsjepietsje lastig om joly te zijn,
of met droge ogen naar een Kerstcommercial (toch een soort mini speelfilm) te kijken.
Bijvoorbeeld toen Man dienst had,
en ik Kerst-solo was.
Want sinds 2015 verliep in mijn zelfgemaakte gezin Kerst volgens een redelijk vast scenario.
Waar Oudste was,
was Jongste.
Kameroen, China, Zuid-Afrika of Suriname.
En nu woont ze dus op Saba.
De dochter die op 23 december 1991 ter wereld kwam.
En door de datum voor altijd verbonden met Kerst en het Wonder.
Nu zijn er dingen die niet belangrijk lijken, maar bij mij-als moeder- toch tot gepieker leiden.
Want-hoe-dan-ooit-nog-Kerst-samen?
Weet je wat dat kost vliegen met Kerst ?
Maar toen vroeg ie het opeens.
zomaar... ergens onderweg in de auto.
De (Kerst) Man.
Wat ik er van zou vinden.
Omdat het wel erg lang geleden was.
Kerst 2023, samen.
Nou, de tranen hadden geen extra zetje meer nodig.
En nu,
nu komen ze bijna, volgende week
mijn mooiste dochters van de wereld.
Van Saba via Amsterdam naar Nîmes naar’t koude platteland van Frankrijk.
Waar Kerst de plek van grote strikken in bomen, veel knipperende lichtjes en chocola is.
Nee,
dit jaar geen brief aan Robert ten Brink. (ja, ik schreef ze echt).
It's echt the most wonderful time of the year –
Daar is dit jaar helemaal niks aan gelogen.
NB: Je te souhaite de bonne fêtes de fin d’année (en ik ben er weer op 12-01-2024)
Comments