Man,
moest er aan wennen.
“Hé, komende week heb ik een extra vrije dag”,
zei ie quasie verbaasd.
Hij-had-een-punt.
Maar zijn uitspraak gaf ook aan dat Man er nog niet heel bedreven mee omging, met dát parttime werken.
Gold overigens niet voor zijn secretaresses.
Tuurlijk, tuurlijk, ze gunde hun dokter heus wel een extra vrije dag.
Maar zoals het betrokken assistentes betaamd, hun patiënten vooral een dokter.
Inmiddels puilen de overgebleven werkdagen uit.
Begint Man vroeg.
Eindigt laat.
Altijd komt er ‘iets’ tussen.
Zelfs in de kalme natuur.
Man kent ze ondertussen, zijn kwetsbare ouderen in hun geïsoleerde stenen boerderijen,
en het idee ze aan het ‘noodlot’ zijn overgeleverd?
Kan niet.
Mag niet.
Het aantal mensen zonder huisarts op wel erge grote afstand (> dan 30 minuten) neemt steeds meer toe.
Idem de niet Fransen, met net aangeschafte idyllische paradijsjes en medisch gesproken in de middle of nowhere.
Tuurlijk, wie Man een beetje kent, weet dat bezig zijn met patiënt, context en maatschappij zijn ding is.
Hij heeft uiteraard voor de tekorten in dit land een oplossing.
Maar ja, in Nederland kon dat.
Zijn mensen er aan gewend dat iedereen een mening mag hebben.
Hoe anders is dit in Frankrijk.
Hier is de baas de baas.
En de manager de manager.
Mee denken mag, graag zelfs, maar wel tijdens een diner met wijn.
Misschien was, achteraf, terug gaan in uren ook wel een erg Nederlands idee.
De Franse werknemer kent namelijk een dagen contract, geen uren.
Kortom het resultaat is: vol aan de bak in de overgebleven werkdagen.
30 consulten en drie visites per dag.
Eerlijk gezegd is Man geen andere dokter geworden in Frankrijk.
Nou ja, hij vergadert niet langer.
Met collega's dineert en drinkt ie alleen maar.
En nu ik het toch over de verschillen heb.
Van vakantie geld of einde oudejaar uitkering is hier geen sprake.
Staat wel tegen over dat je als huisarts geen herkeuringen rijbewijs hoeft te doen.
Want die zicht-gehoor-reflex test als je ouder bent dan 75 jaar?
Bestaat niet.
Hier is je rijbewijs helemaal niet gekoppeld aan je leeftijd.
Frankrijk is tegen een verval datum.
Niks verplicht medisch onderzoek.
Ouderen, vooral op het platteland, hebben namelijk hun auto keihard nodig.
Net zo als hun Médecin de Campagne.
Ja, dat ooit-ooit-ooit stoppen met werken,
dat wordt nog een lange weg.