zocht ik.
Voor de Man,
tegen koude oren.
De oude was verdwenen.
Zo zijn mutsen.
Maar waterige zonnetjes vragen om mutsen op hoofden.
En dus gingen mijn stylisch hart en ik op zoek naar een knusse muts.
In earlier days zocht ik uiteraard in de Hema en was ik in tien minuten klaar.
Maar ja, wie zijn leven en werk van stad naar platteland verhuist,
die moet inleveren.
Leven op het platteland is een keuze.
Een creatief persoonlijk project.
En toch bleek opnieuw ook 'de muts' geen onoverkomelijk probleem.
Sterker nog,
het gehucht wat ik dagelijks passeer bood al snel uitkomst.
Want tussen verlaten huizen verzonken in kleurloze resten van vergetelheid,
bevindt zich op een markante hoek nog één winkel.
Een fenomeen in het gehucht en niet te missen,
want iedere dag wordt er zoveel mogelijk buiten gestald.
Een goedkope volwaardige winkel met -zeg maar- unieke en vooral niet trendy stukken.
Niet alleen die buitenkant bleek het aankijken waard, ook het interieur mocht gezien worden.
Plafond hoge stellingkasten, een eikenhouten toonbank en vooral propvol.
Kleding niet bij het afval laten belanden kan tenslotte op diverse manieren.
Alles ademde het verleden.
Ook de eigenaar.
Bij binnenkomst klonk de oude winkelbel.
Echter wonder boven wonder bleek de collectie up-to-date.
Want op mijn vraag of de zaak ook mutsen had, antwoordde de 72 jarige:
bien sûr Madame want een ‘bonnet’ is geen mode artikel.
Non, een muts, een hoed, zo vertelde hij, is een gezondheidsmiddel.
Ik moest naar eens heel goed kijken,
want, kijk, deze blauwe was gemaakt van uv-werende stof.
Hier kon de Man bijna vier, vijf uur mee in de zon lopen.
Ik zag werkelijk niks bijzonders, maar ja,
acht euro hé.
Gevoerd en al.
Ach misschien doet de nieuwe plattelander er wel helemaal niks mee.
Maar dan is toch een kostbaar bezit.
Zo’n echte UV werende muts uit Gammal.
Comentarios