Er ging nog al eens wat mis.
Terwijl er toch een aardige basis kennis in mijn hoofd had moet zitten.
Zes jaar VWO Frans tenslotte.
Een negen haalde ik destijds voor mijn spreekvaardigheid.
Dus dat c’est wordt vertaald met ‘het is’.
Maar ‘het is vijf uur’ met ‘il est cinq heures’.
Vlekkeloos.
Eh doch, bij de mooiste dag juist wel weer zeggen: c’est le plus beau jour.
Foetsie.
Verdwenen door de ruim dertig Fransloze jaren.
De vraag was waar ik deze keer zou beginnen, nu geen Memisa een cursus betaalde.
Opnieuw alle grammatica doorgronden?
of toch bij het opbouwen van de woordenschat ?
Nee, anders, besloot ik.
Taal is tenslotte een interactie tussen mensen, ontstaan opdat we elkaar beter begrijpen.
En ontkennen is hier volkomen zinloos :
Ik-vind-praten-gezellig.
Over wat ik zoal meemaak, of denk of droom of hoop maar vooral wat ik vind
en dàt dan met moedertaal sprekers.
Dát leek me het beste,
en het gemakkelijkste,
want bij de Franse dorpsbakker hier hoef je nog altijd niet aan te komen met Engels.
Heerlijk was het overigens weer deze zomer om Nederlanders zwetend een brood te zien bestellen.
‘Moi, eh …je …suis un pain.
Ja, ja taalfouten.
Ze zijn om te smullen,
totdat je ze zelf maakt.
Nou, dat lukt(e) wel,
De meest vreselijke blunders compileerde ik afgelopen jaar.
Zei vrolijk ‘asseyez-vous sur le banc” als er een leuk 2e hansje binnen kwam in de kringloop
Clara !!!
C’est une canapé
Maar toen ik vervolgens canapé gebruikte bij een metalen buitenbank riepen dezelfde collega’s in koor.…
Mais non Clara !!!!
C'est un banc…
En dan niet als plek waar je je geld heen brengt (want dat is franszelfsprekend une banque).
Ooit zei mijn leraar Frans dat deze taal de uitdrukking is van de eigen volksziel.
En dus rookt men hier niet als een ketter maar comme une pompier (brandweer man).
Is de mens sterk als een boeff en niet zoals in het Nederlands als een beer.
Of is een rothumeur hebben een avoir une humeur de chien..
Ja, dat Frans, dat is een pareltje !
Maar het goed leren gaat ook met eenzaamheid gepaard.
Want het was en is moeilijk om mijzelf precies uit te drukken in een taal die ik maar beperkt machtig ben.
Maar ook een ultieme hersenstimulans.
Want het Frans blijft in beweging.
Zo is het woord ‘iel’(samentrekking il en elle) aan een opmars bezig,
bedoeld om personen aan te duiden ongeacht hun gender.
Het woord van drie letters leidde tot een verhit debat.
De taal paste ons als een jas waarom er een derde mouw aan borduren.
Maar het is een kwestie van nut zei de Franse intelligentsia over "iel".
Een teken van vitaliteit denk ik.
Want het nieuwe woord is meer dan alleen een positieve verandering voor het brein.
Als blijft de vraag nu of het voortaan ‘iel est belleau’ zal worden.
Belleau ?
Oui!
De samentrekking van beau & belle.