Martin Bril schreef het ooit :
Een man moet een hobby hebben.
Met een hobby ben je namelijk nooit alleen,
maar nog belangrijker:
met een hobby kun je de deur uit nog eens uit.
Zelfs in Corona tijd.
En aangezien de situatie in Frankrijk stabiel doch fragiel is,
vertrok Man afgelopen zondag al,
met de smoes van zijn allernieuwste hobby: de Franse taal leer ik beter daar.
Het kostte even wat frisse tegenzin en moed om hem te zien vertrekken, want
met nog maar zeven weken echt werken te gaan,
is het ook aanpakken geblazen maar ook vooral niet piepen.
Want ik zie mezelf al.
Daar in de Cevennen.
Ach en eerlijk gezegd Man en ik waren de maand april wel een beetje aan het ver-studentikozen geslagen.
Ik versliep mij 3 keer omdat hij geen wekker meer zet, dus wellicht ben ik deze fase alleen ff beter uit.
En tenslotte is alleen zijn geen gevoel.
Maar niks anders dan een situatie.
De situatie dat er gewoon even geen sport op tv is.
En ook niet zijn sportcommentaar.
Of dat ik eet op de bank en als dat dan omkiepert dat er niemand zegt.
"Zie je nou wel"
Of dat ik leef op wijn en kaas, of kaas met wijn en dat dan twee dagen lang.
Gewoon.
Languit op de bank, afstandsbediening binnen handbereik.
Maar nee, zoals ik zeg....
Met een verhuizing inzicht is het aanpakken geblazen in je uppie,
En daarnaast zijn in Nederland in tegenstelling tot Frankrijk alle terrassen weer open.
Uiteraard stond de datum van 29 april GROOT in mijn agenda.
Ik ben tenslotte een groepsmens die de de ander nodig heeft
Dus daar zat ik dan.
Wat een feest
Een ongekende emotie maakte zich van mij meester.
Dat ik ‘gewoon’ weer kon gaan zitten, aan een tafeltje,
Dat iemand mijn bestelling kwam opnemen en die dat dan ook weer kwam brengen.
En dat ik alles op de kaart mocht bestellen.
En natuurlijk krijgt moeder Natuur mij er niet zomaar onder, want geborreld ?
Dat zal er nu worden. Het is sociaal opladen, het is na maanden wat zeg ik bijna een jaar bijtanken geblazen.
En dit uiteraard op mijn lievelingsterras, midden in Almelo,
Hét terras met het terras gevoel, maar niet met de regen.
‘Eindelijk’, dát woord daverde afgelopen week met regelmaat over dát terras.
Geluk in een glas, op een terras.
En ik zag wat mensen, net als ik dit jaar hadden gemist:
Andere mensen.
Comments