top of page
Asset%202%404x_edited.png

Heel erg eenzaam en alleen,

clarablaauw

Een amusante blog zou het moeten worden.

Vol zelfspot, over ziek en alleen zijn,

maar dat dan echt helemaal niet erg vinden.

Zo’n blog waarin ik mijzelf op de hak neem.

Maar, dat jullie, mijn volgers, ondertussen wel zouden denken:

Jeeetje, wat een dappere vrouw is dat toch.

Die zit daar helemaal in haar uppie in de Cevennen.

Man even in Nederland

Doet zij toch maar.

Nou, dus niet.

Want ik deed niets.

Ik lag ziek op bed.

Karel en Coco naast mij.

Katten houden namelijk van warmte en ik had het warm.

Maar aangezien het saai is om over lichamelijk ellende in een blog te praten de korte versie.

Ik had alle ellende die over je heen valt als je denkt iets lekkers te eten maar bijzonder vlot daarna blijkt dat niet zo te zijn.

En het klassieke scenario zich volledig ontrolt.

Braken, uitdrogen (want eten was geen optie) et voilà: koorts.

Nee, natuurlijk niemand wil dit lezen.

Maar eenzaamheid intrigeert wel, en dat was ik ook.

Heel erg eenzaam en alleen.

Dus ik schrijf verder.

Ik had het geluk wel weer te ontwaken, slap van de honger en dacht oh ja niemand thuis.

God-zij dank bleek de vriezer mijn vriend (ik zeg het getrouwd zijn is leuk).

Dus at ik soep en ging weer rillend en misselijk naast mijn katten liggen.

Met maar één mantra in mijn hoofd:

Als ik maar niet kots, als ik maar niet kots .

Coco, die nooit op bed ligt, loerde schuins naar mij en daardoor moest ik opeens aan de kat Oscar denken.

Oscar woonde namelijk ooit in een Amerikaans verpleeghuis.

Hij was nogal schuw maar af en toe ging ie toch bij een patiënt liggen.

Merkwaardig ging die patiënt dan meestal een paar uur later dood.

Ik moet bidden tot God bedacht ik, en ieder uur mijn zegeningen tellen.

Nu mag ik tenminste ziek zijn.

Hoe anders ooit, met oudste& jongste& baan & Man met patiënten die er véél erger aan toe waren,

Nu was het diezelfde Oudste die de eenzame nachten weg app’te (lang leve tijdverschil)

Ze is onderwijzeres maar stelt in haar vrije tijd ook graag diagnoses.

Mam,

volgens mij mis jij Pap gewoon……………

Ja, ja dochters zijn op een leeftijd dat ze fundamenteel anders over dingen denken.

Maar toch,

gisteravond was ie er weer.

Die Pap van haar.

Met Bami- Pangwang en witte paaseitjes.

Ik at alles op.

Vandaag ben ik weer beter.

Recente blogposts

Alles weergeven
Funda

Funda

bottom of page