De derde winter wordt het in de Cevennen.
Afgelopen weekend stond Man nog in zijn T-shirt hout te klieven.
Vandaag zit ik met mijn snoet in de zon.
Hallo, November 2023.
Ik voel mij stinkend rijk.
Zeker als ik in de ochtend vanuit mijn bed zie dat de zon op het punt staat
om achter de bergen tevoorschijn te komen.
Het helder en koud buiten is (misschien een graad of vijf)
Of als het gaat schemeren in de avond en de lucht roze oranje kleurt.
Of als de bosuilen beginnen te roepen.
Of als ik de afval zak nog even in de container gooi,
en ik dat doe onder een sterrenhemel.
Drie jaar geleden bedacht ik dat ik dit leven wilde.
Rust, buiten zijn, vrijheid, fysiek bezig zijn, een leven zonder haast en minder ballast.
Maar of dat dan echt zo is,
Moet je altijd maar afwachten.
Maar het klopt,
kan ik nu wel zeggen.
Man en ik hebben kwartier gemaakt.
Onze plek gekregen.
Ik, met mijn clubjes
(bewegen is nu eenmaal mijn tweede brein).
Hij zijn werk.
Voorzichtig zijn er nieuwe vrienden, vaste adresjes en gewoontes.
Met verbazend gemak integreer ik in het gehucht.
Ken ik de naam van de rijdende groenteboer (iedere maandagochtend).
Zegt de plaatselijk caissière van de Intermarche mij inmiddels op straat gedag.
Zit ik op yoga.
Wandel ik iedere dag hetzelfde rondje.
Loop ik nooit meer op hakken.
Schaar ik mij zelf onder team "E reader".
Kortom,
Er is een nieuw normaal.
Leven naar de omstandigheden.
En dat betekent als het koud wordt geen slinger geven aan de thermostaat,
maar zorgen dat de kachelschoon is,
en in de ochtend (droog) hout hebben klaar liggen om die kachel aan te steken.
Altijd een basisvoorraad aan goede boodschappen in huis hebben.
Opnieuw een Facebook account (Fransen hé) aanmaken.
De schoorsteen zelf kunnen vegen.
En op de posters kijken !
Want dáár hangen aankondigen van kerstmarkten, moules-fritesavondjes, muziekoptredens.
Klussen, struiken snoeien, woelende zwijnen, daklekkage, septic tanks, goten schoonhouden, zwembad management.
Auto's boven zetten als het gaat sneeuwen.
En,
met meer eigenaren een Mas bezitten, obstakels aandurven, onvoorspelbaarheid aangaan.
Resumé :
Ik wist bijna niks en leer elke dag.
Mijn emigratie is zeker niet voltooid.
Maar ondertussen is het leven verukkkeluk.
Comments