In Frankrijk begint kerst officieel op 11 november.
Nou ja, officieel…
Dat is wat de consument ervan maakt.
Want zodra Sint-Maarten voorbij is, schalt het kerstsignaal door de lucht:
geen Sinterklaasstress, geen Black Friday-gekte, geen vuurwerkdiscussies.
Het wordt Kerst.
En dus schiet iedereen in de suikerzoete feestmodus.
De eerste praline in de winkelrekken is het startschot.
Het andere onmiskenbare teken?
Brandweermannen met hun kalenders.
Een jaarlijkse traditie: mannen die van deur tot deur gaan om steun te vragen voor hun werk.
De supermarkten veranderen ondertussen in complete chocoladewalhalla’s.
Pralines, overal pralines.
Torens van glanzend verpakte dozen. Je vraagt je af: bereidt Frankrijk zich voor op een nationale suikernoodtoestand?
In een dorp waar je normaal gesproken het spinrag kunt horen groeien,poppen nu kerstmarkten op.
Kerstmarkten Frans?
Nee hoor, ze komen uit Duitsland.
Maar de Fransen hebben ze met open armen ontvangen.
Ooit was kerst in Frankrijk ingetogener, vertelden mijn vriendinnen.
In de dorpen van hun jeugd draaide alles om de kerststal,met de santons – kleine beeldjes van hout of klei die het kerstverhaal uitbeelden.
Tijdens de Messe de Minuit legde het jongste kind van het gezinhet kindje Jezus symbolisch in de kribbe.
Pas dan begon kerst.
Tegenwoordig is dat kerstgevoel ook in Frankrijk anders.
Halloween heeft zijn intrede gedaan, en ik huiver bij gedachte dat Thanksgiving ook overwaait.
Stel je voor pompoen taart op het kerstmenu of nóg meer winkelgekte in november?
Ik hoop toch echt van niet.
Laat Frankrijk kerst alsjeblieft gewoon kerst houden.
Met santons, een bûche de Noël en vooral rust.
Al blijft kerst hier een familieaangelegenheid.
“Heb je geen familie?
Pech,” zei een vriendin droogjes.
Hard, maar wel heerlijk duidelijk.
Geen eindeloze WhatsApp-discussies over wie wat waar viert.
Gewoon: kerstavond, kerstdag, punt.
En daarna?
Geen tweede kerstdaggedoe zoals in Nederland,waar je denkt: Help, moet ik nóg een keer?
Winkels zijn weer open, het leven gaat door.
Oh ja, buiten de deur eten met kerst?
Vergeet het maar.
Restaurants zijn dicht op kerstavond én eerste kerstdag (zelfs McDonald’s).
Ik kan het niet helpen, maar dat voelt toch als een kerst(ge)mis.
Op het moment dat het écht kerst is, is er geen restaurant open.
Maar hé, het kerstgevoel blijft hier wel lekker lang hangen.
In juli zag ik in Bessèges nog kerstmannen tegen gevels klauteren,hun pakken verweerd en groen uitgeslagen door de regen.
En in Saint Ambroix maken ze het nóg makkelijker.
Daar blijft de kerstverlichting gewoon het hele jaar hangen.
Stekker erin, klaar.
Geen gedoe, lekker praktisch.
Het kerstgevoel mag blijven hangen.
Nou ja, in ieder geval de lichtjes.