En dan opeens is de zomer voorbij.
Alles wordt kleiner.
Ingetogener.
’s Morgen vroeg word ik wakker door geknal.
In mijn buurt zijn geweerschoten net zo normaal als het oehoe-oehoe geroep van de uil.
Een teken dat de strijd met de echte bewoners van de Cevennen weer is begonnen.
Supermarkten vullen zich met andere producten.
Markten zonder toeristenmassa.
Luiken gaan overdag weer open.
Het is de tijd voor de oertaak van de mens:
het verzamelen van voedsel.
Noten, kastanjes, paddenstoelen, pompoenen en bessen.
Herfst + Frankrijk.
Een gouden combinatie.
Het licht anders.
De zon laag.
Het is nog 20-24ºC.
Maar dat verandert snel.
Want in een week tijd dalen boven Frankrijk de temperaturen met 10° tot 15°C tot ongeveer 3°C onder het gemiddelde.
En dát is sinds 3 april niet meer voorgekomen.
Ook dit land maakt zich op voor de hachelijke winter op energiegebied.
Deze week riep premier Borne burgers op hun energieconsumptie met minstens 10 procent terug te brengen.
De regering werkt ondertussen aan de campagne met bezuinigingstips die burgers moet verleiden tot ‘écogestes’.
Energiebesparende handelingen zoals de wifi uitschakelen tijdens een weekendje weg en de verwarming op maximaal 19 graden zetten.
Maar in 7 miljoen Franse huishoudens is hout nog dé brandstof om het gehele huis te verwarmen of ten minste de (woon)keuken.
En dus slaan mensen op grote schaal in.
Waar en wanneer je dat hout haalt, dat is wel even een dingentje.
Want een netje du bois bij de bouwmarkt das voor amateurs.
En hout bij een zagerij? ook geen goed idee want dat hout is vochtig
Aangezien al onze buren vorig jaar omstreeks deze tijd al een houtvoorraad had om u tegen te zeggen,
begon Man dit jaar ook met hout scoren toen de mussen hier zo’n beetje gebraden van het dak vielen.
Ging hij, net als de buurman, vanaf mei al te keer met kettingzaag en bijl,
zodat omgewaaide gezaagde bomen uit eigen terrein onder een afdak konden drogen.
Allemaal bijgroei, zo verzekerde Man mij.
Het bos blijft in takt.
Inmiddels heb ik mijn vocabulaire aangevuld woorden als stookwaarde. Weet ik dat elk goed vuurtje begint met droog hout – echt droog hout
En dat na de kap het hout twee jaar nodig heeft om gortdroog te worden.
Liefst onder een afdakje in de zon, maar in ieder geval op de wind.
Echter bij het meten van de kubieke meters van de ruimte die verwarmt moeten worden, vermenigvuldigt met het aantal dagen gecombineerd met de manier van stoken haak ik af.
Gelukkig begrijpt Man hoeveel werk in de vrije tijd het vergt om voldoende hout voor deze winter bij ons huis te hebben.
Het is zijn passie.
Kostwinner zijn ook na zijn pensioen.
תגובות