Het was weer mijn tijd.
Ik bevond me in de kapperszaak in Saint Ambroix.
Zes stoelen, een spiegelwand, en een broerige warmte.
De lucht, doordrenkt met de geur van haarproducten,
vermengd met de vochtige aura van condens op de ramen.
Januari is een stille maand.
De drukte van december was voorbij.
De zaak was leeg,
alleen ik en de kapster.
Een vrouw, sterk en trefzeker in haar bewegingen.
Haar scharen hingen als een sierlijke accessoire in een leren holster om haar heup.
Terwijl ze de verf aanmaakte, ontspon zich ons gesprek.
Ze kwam uit Saint-Florent-sur-Auzonnet, een gehucht verderop waar ooit de mijnen het leven bepaalden.
"Toen werkte iedereen daar," zei ze.
"Dus mijn vader ook."
Hij stierf in diezelfde mijn, vertelde ze, toen haar moeder zwanger van haar was.
Pas 36 jaar oud.
Zes kinderen waren er al.
Er kwam geen weduwepensioen.
Haar ouders waren niet getrouwd.
Daar was toen geen geld voor.
"Maar vlak voor het ongeluk had mijn vader iets gedaan," zei ze,
terwijl ze een pluk haar in de verf zette."
Hij had een wasmachine gekocht,
de eerste in het dorp."
Een opvallende investering die bedoeld was als gemak, maar een redding werd.
Haar moeder begon te wassen voor anderen.
Lakens, werkkleding, alles ging door haar handen.
"De geur van zeepsop hing altijd in ons huis.
Overal hingen waslijnen.
Het hele gezin hielp mee."
"Ik leerde al vroeg wat nodig was om te overleven," vervolgde ze.
"Een vak moest ik leren, iets wat ik overal en altijd kan doen."
Ze kreeg zelf maar één kind.
"Meer risico's kon ik niet nemen.
"Ook haar moeder stierf jong.
58 jaar.
"Ze worden niet zo oud bij ons,".
De ironie van het leven zat er in het knikje dat volgde.
Ze bleef daar, in dat dorp.
In dat huis.
Waar het leven ooit draaide om de mijn, en nu om herinneringen.
Het decor van toen is verdwenen.
De mijnen liggen stil, de winkels gesloten.
Haar verhaal bleef bij mij hangen.
Niet alleen om haar,
maar om wat het vertegenwoordigt: een hele generatie vrouwen.
Ze schreven geen boeken, ze marcheerden niet over boulevards in Parijs voor gelijke rechten.
Nee, zij werkten.
Met zeepsop en waslijnen.
En maakten hun dochters wijzer.