Het hoorde een beetje bij mijn leven.
Want ik groeide op in middenklas gezin met nieuwsroutine.
Dus zes dagen per week hoorde ik die krantenbezorger het dagblad door de brievenbus schuiven.
En natuurlijk het nieuws hoogtepunt van iedere avond om 20.00 : het journaal.
Toch werd ik ondanks deze opvoeding pas echt in de loop van mijn leven een krantenlezer.
De reden daarvan ?
Invloed van de Man.
Die is namelijk nieuwsjunk.
Man las zelfs in de tien jaren Afrika nog de Volkskrant.
Stuurde zijn ouders op hé.
Per zee post.
Met uiteraard daarnaast iedere avond de Wereld omroep via de radio als belangrijkste bron.
Maar gelukkig voor hem, het internet kwam.
En daarmee was alles wat ie kon en kan en zou kunnen weten, uitgebreid en vooral altijd direct beschikbaar.
Dus is ie sindsdien nooit meer echt klaar met het lezen van het nieuws.
Elke minuut is er wel een bericht of een melding, dat weet ik want Man heeft op zijn telefoon van die “plings”.
Ik daarentegen,
ik leef steeds meer onder een steen.
Met één keer per dag dat gele autootje van de postbode.
En de Midi-Libre dus.
Hét Franse regionaal dagblad zeven dagen per week.
Te koop bij de bakker.
Die Midi Libre, das eigenlijk net als de baguette, ook een soort van cultureel erfgoed.
Deze krant geeft namelijk de mores van de regio mede vorm.
Samen lijden, samen feesten.
En dus bestaat de verslaggeving voor het grootste gedeelte uit opgeklopte sensatie, snelle eendimensionale politiek verslaggeving.
Met daarnaast fijne mensen verhalen en een eenvoudige uitwerking van het landelijke nieuws.
Unieke content zou de digi-gebruiker van nu zeggen.
Duiding van nieuws en samenleving waar ik deel van uit maak, zegt deze zestiger.
Heerlijk.
Nee, voor mij niet langer iedere dag scherpe Volkskrant of NRC analyses of tien nieuwswebsites.
Mijn menu kaart is tegenwoordig beperkt.
En dat voelt alsof ik uit een eindeloze herhaling stap.
Bien sûr, ik weet het.
Ik ontwikkel een griezelig vermogen op dit platteland van Frankrijk om selectief onwetend te worden.
Maar dat, dat voelt niet alleen puur genot,
het blijkt ook reuze praktisch.
Want de meeste informatie van nieuwslink naar nieuwslink is niet alleen tijdverslindend,
maar deze nieuwsberichten jungle is ook dikwijls negatief en vaak irrelevant.
En nee, nieuws theaters van de nieuwssites zijn geen voorwaarden om toch een geïnformeerde betrokken burger te zijn. En of ik dan geen dingen mis ?
Ja-wel,
natuurlijk,
Maar geloof mij,
dat geldt voor iedereen.