We hebben een huis in de Cevennen.
We- dat wil zeggen - Man en ik.
Maar we zijn niet alleen.
Om te beginnen zijn het uiteraard de Fransen zelf die een huis hebben.
Die zijn in de meerderheid,
zelfs als het over 2e huizen gaan.
Daarna Vlamingen en dan dus Nederlanders.
Vier jaar geleden is het nu dat Man en ik het kochten.
Na-wat-zoekwerk bleven er twee mogelijkheden over.
Of we kochten een bouwval met een enorme lapgrond in een VVE.
Of we kochten een prachtig oud huis met grond zonder VVE.
Om redenen, die mij ondertussen niet meer geheel helder voor de geest staan,
werd het dus de bouwval.
Nou ja,
nu ik er echt goed over nadenk weet ik het heus wel weer.
Die bouwval, die zou voor ons worden opgeknapt.
Omdat we zelf niet aan timmeren zagen en metselen en stukadoren wilde slaan.
Zou nooit tot het gewenste resultaat leiden.
Dachten we.
Toen.
Überhaupt permanent naar de Cevennen hadden Man en ik niet in ons hoofd.
Nee, dus dan liever ontzorgd mét goede buur.
Want uiteindelijk wil je als je in Frankrijk een (vakantie) huis hebt van alle gezeik af.
Wil je rust aan je kop.
Je hebt tenslotte vakantie.
En trouwens het leek mij ook wel iets handig en kneuterigs hebben.
Zo’n vreedzame vereniging van eigenaren.
Gezellig vergaderen over regenpijpen, brievenbussen, septic tanks, tuinen en zwembad.
En daarna dan een glas wijn.
Nou.
Het liep een tikkeltje anders.
Want Man vond een baan als huisarts en ik zei toedeloe ik ga met pensioen.
En dus staat ons huis in tegenstelling tot andere huizen in de buurt er niet het grootste gedeelte van het jaar alleen voor.
Zijn wij er als de zwijnen er ook zijn.
Komt het onkruid en gras niet snel tot je knieën.
Is het huis niet ontzield.
Ja- over een huis in Frankrijk valt oneindig veel te zeggen.
Net zoals over het ratjetoe aan bewoners dat er samen iedere keer met een meerderheid van stemmen uit moet komen.
Halen wij dus bijna nooit hé.
Terwijl het toch een heel nobel idee is.
Gezamenlijk voor onze huizen zorgen.
Een dak beschermt nou eenmaal niet alleen de bovenste verdieping en de grond draagt niet alleen de beneden woning.
Praten over alles wat met mensen met elkaar zouden kunnen regelen.
Want een eigen huis in Frankrijk-een plek onder de zon- is alles maar..
Het gras moet wel worden gemaaid.
Of de afwatering worden verbeterd.
Het onkruid verdelgd
En de couvreur worden gebeld want een dak moet niet lekken.
Oh ja,
en dan ook nog dat zwembad en die waterrekening.
Kortom,
genoeg om aan te denken en genoeg te doen.
Maar wat daar vooral onontbeerlijk bij blijkt te zijn is:
Het paradijsje met elkaar te blijven zien.