Ok, ik had alerter moeten zijn, die ochtend, toen ik argeloos bij haar de winkel binnen liep .
Ze glimlachte weliswaar poeslief,
maar eerlijk gezegd,
ik weet natuurlijk zelf ook wel dat ik er niet uit zie als een Victoria's Secret Angel.
En toch is dat de doelgroep waarvoor deze winkel is bedoeld.
Tuurlijk, ik chargeer een beetje.
Uiteraard ben ik hoofdzakelijk blij dat ik gezonde borsten heb.
En met die gedachten besloot ik die dag snel& gewoon een beha te kopen.
Maar dát was gemakkelijk bedacht, dan gedaan.
Want er is en blijft veel mis met deze martelwerktuigen.
Vlotjes een bh vinden is net zo (on)waarschijnlijk als bij de eerste date de man van je leven ontmoeten.
Dat weet ik al mijn hele leven lang.
Maar goed terug naar PoesLief.
Of zij mij kon helpen?
Zeker, graag-zelfs,
En vervolgens som ik mijn drie vuistregels op:
Het moet volmaakt passen, geen randjes vet opwerpen én ik moet mij mooi voelen.
“Zoiets” zeg ik en wijs merk en kleur aan,
“Maar dán zacht én soepel”
Poes-Lief zucht bepaald niet geruisloos, en zegt vervolgens hoorbaar voor iedereen:
Oh- ja deze mevrouw........
is de enige in de stad,
zij wil altijd, wat wij niet hebben..
Én mevrouw welke maat heeft u ?
‘Maat ehh…. ..Cup ?…….’
Vervolgens zoemt PoesLief in op mijn bh zone en schudt nee,
En voor ik het weet sta ik in het pashokje,
en schuift PoesLief de ene voorgevormde bh na de andere naar binnen.
Ik piep nog dat ik helemaal geen voorgevormd wil maar daarop lacht zij smadelijk.
“Echt mevrouw met uw lichaam, op uw leeftijd, hebt u echt niets aan zonder”
Ik pas.
Terwijl ik mij ondertussen ernstig afvraag wie mij hier nu eigenlijk vertelt dat ik iets niet mag ?
Eigenlijk zou ik direct moeten opstappen maar ik pas er nog één en nog één.
En juist als ik zie dat ook het laatste kreng op geen enkele manier meebeweegt staat PoesLief in mijn hokje en zegt:
“ U treft hé, déze past perfect”
Hij knelt ? néé hoor, dit hoort zo !
“Gelooft u mij maar, ik verkoop al 23 jaar, u wilt straks nooit meer anders“.
Eerlijk is eerlijk, het is dat moment, deze verkoopster die zorgt voor mijn persoonlijk eureka moment.
Want ik besluit terplekke dat de dag dat ik met pensioen ga, ik al mijn martelvoertuigen ga verbranden.
Die klotedingen die jennen en treiteren en kriebelen en jeuken.
Nee, nooit meer leg ik mijn lot in handen van een PoesLief.
Nooit laat ik meer in een donker pashokje sjorren aan mijn borsten.
Het is klaar.
Ik ga niet wachten tot ik in mijn volgend leven terug kom als man.
Nee niks meer gehoor geven aan wat hoort of moet en kleden op een manier die zo saai is dat je er bij in slaap valt .
Of dat niemand je überhaupt opmerkt.
Ik ga mij bedienen van een groeiend gevoel van vrijheid.
Want- daar ben ik-heerlijk- toch echt eindelijk oud voor.