Dáár ben ik weer en allereerst, uiteraard!
Bonne année à tou(te)s.
Goedheid,
Schoonheid,
maar vooral:
gezondheid gewenst in ‘t nieuwe jaar.
Sneu natuurlijk, maar nu al lijken de twee pijlers van 2022,
infectieziekte en vaccinatie te zijn.
Want ook in Frankrijk woekert de Corona voort,
President Macron speelt het spel inmiddels op de provocatie
met zijn verpletterende uitgesproken voornemen om “de niet-gevaccineerde te pesten”.
Nu weigert hier overigens maar een klein deel van de bevolking hardnekkig de prikken.
Waarvan ik wekelijks een aantal tref.
Zowel in kringloop als bij voedselbank.
Mensen die überhaupt niet deelnemen aan een sociaal leven.
En die zeker geen stevige of geweldige protesten organiseren,
Of zich bewust zijn dat zij een terugkeer naar open samenleving met hun gedrag remmen.
Dat het mij wél nuttig leek om de boosterprik te scoren begrepen ze goed.
Want ik heb tenslotte geld om in een restaurant te eten.
Maar om nu voor die prik nu helemaal naar Nederland te rijden?
Hier dus proberen, dacht ik.
De landelijke afspraken site voor vaccinaties bleek redelijk eenvoudig te doorgronden.
en nergens viel uit op te maken dat COVID prikken louter beschikbaar zijn voor ingezetene van Frankrijk.
Klaarblijkelijk volstrekt legaal om als Nederlander hier een ‘prikdate’ te plannen.
Et voilà
Du moment dat de vrouw in ‘t wachthokje bij de huisartsen praktijk vraagt of ik een afspraak heb,
bluf ik ja.
En zij verwijst mij -zonder acht te slaan op mijn steenkolen-Frans, naar binnen.
Formulieren krijg ik rap in mijn handen gedrukt.
en met een pokerface begin ik deze in te vullen.
Tot ‘t vakje sociaal security en carte vitale.
Want tja die -heb-ik-niet.
De roep klinkt ondertussen dat de eerst wachtende mag komen.
De gang naar de prikkamer doet denken aan de gang van de rectorkamer van lang geleden.
Je hebt iets uitgevroten,
maar je hebt géén idee in hoeverre hij er van op de hoogte is.
De verpleegkundige vertrouwt mijn aanvraag overduidelijk niet zo.
En kan met die Nederlandse QR codes ook al niks uit richten.
Die laten namelijk onbenoemd wat ik eerder kreeg ingespoten.
Bijna geef ik de moed op.
Maar hé tussen hemel en aarde is goedheid.
En dat weet ik weer als een vriendelijke in een doktersjas gestoken Franse zestiger binnen komt.
Hij ziet helemaal geen bezwaren als hij de Nederlandse app met de internationale QR code onder ogen krijgt.
Hij kan met zijn mobiel wél uit de voeten.
Hij wenkt, ik mag plaatnemen.
Drie minuten later zet de verpleegkundige de felbegeerde en gratis boosterprik.
En begint een printer te brommen.
Er komen officieel ogende formulieren uit.
Helaas,
Een foutje.
Mijn geboortedatum.
En das toch onhandig als ik straks op Schiphol sta.
Maar er wordt niet gezeurd, er wordt niet gezucht.
Madame, het komt goed.
Het is tien uur in de avond als er een rood autootje stopt voor mijn deur.
De prik-verpleegkundige.
Ze stapt uit.
Het formulier in haar handen.
Compleet met juiste naam en geboortedatum en de indrukwekkend grote QR Code met een EU-embleem.
De Franse zestiger is namelijk zo vriendelijk om de Nederlandse prikken als zijnde in Frankrijk gegeven in te vullen.
Dit in tegenstelling tot de Nederlandse Rijksoverheid.
Die een aantal dagen later weten laat dat het echt niet mogelijk is om een Franse boosterprik in een Nederlandse Corona Check app te registeren.
Lang leve Europa.
Comentarios