Om maar direct met de deur in huis te vallen :
de grootste ondernemingen die je aangaat tijdens een emigratie
is het maken van nieuwe vrienden.
Geen ontkomen aan want
vrienden heb je nodig.
Dat leert onderzoek.
Ze zijn belangrijk om gezond oud te worden.
Nu is helaas pindakaas ook bekend : hoe ouder, hoe kleiner het netwerk.
En aangezien ik bijna op een haar na twee en zestig ben
was er twee jaar geleden dus werk aan de winkel.
Ja, ja voor emigreren moet je uit een bepaald hout zijn gesneden.
Nu had ik geluk want in mijn vorig leven had ik wat kennis en ervaring opgedaan,
(dertien keer verhuist, vier verschillende landen en vier verschillende provincies)
Dus wist ik:
vrienden,
die maak je buiten de deur.
En daarbij helpt het om te blijven werken.
En nee, in dit geval bedoel ik niet perse een baan, maar een mens moet er op uit.
Leiden met Lef.
Zeg maar.
En ondanks dat ik het verlegenheidsgen volledig mis
was dit toch af ent toe best behoorlijk vermoeiend.
Want de trend “slow” telt voor heel veel op ’t Franse platteland,
maar niet voor de taal.
En nu na twee jaar......een terugblik.
De eerste mensen die ik (gemakkelijk )ontmoette waren mijn buren.
Niet alleen de Nederlandse vakantie buren
maar vooral de echte die binnen een straal van een kilometer wonen.
Altijd.
Het hele jaar door.
Hoe ik die ontmoette ?
Nou, ik besloot om ook een ommetjesmaker te worden.
Bleek een goede beslissing.
Gewoon iedere dag hetzelfde rondje in Les Brousses,
en daarbij Tout Le Monde die ik tegen kwam groeten.
Blijkt hier iets te zijn wat niet alleen ik graag doe.
Maar veel buren.
Groeten, stilstaan, socializer.
En zo werden eerste contacten gelegd.
Resultaat : gister kreeg ik nog paddenstoelen, ik hoor alles,
en bij afwezigheid wordt er qua zorg voor mijn katten bijgesprongen.
Mooi.
Maar niet voldoende,
ik wilde meer.
Vriendinnen met wie het leuk kletsen is.
En die kwam ik tegen.
Bij ’t Rode Kruis, de voedselbank maar ook bij Yoga en Couture lessen
Françaises met ook iets meer ‘leven’ achter de rug en met een hele andere of gelijke (gezondheidszorg) achtergrond dan ik.
Vrouwen uit drie verschillende gebieden van Frankrijk maar ook sinds korte tijd in de Cevennen.
Retour a la terre.
Want door de explosie van de onroerend goed prijzen in grote steden is de overstap naar de campagne financieel niet alleen meer dan haalbaar,
maar zelfs aantrekkelijk geworden
En zo zijn we met z’n vieren aan het aftasten wat voor een vriendschap dit kan worden.
Terwijl de een zijn arm niet omdraait voor een tarte aux pommes is dat voor de ander een groot obstakel.
Maar die vindt vervolgens voor de ander de jurk van haar dromen in maat 46.
Voor drie euro.
Jong pril geluk.
Dat is het.
Volgende week vieren we het.
Met een lunch.
Ben ik net 62.
Comments