Parijs is altijd een goed idee.
Dus voilà, daar ging ik met 320 km per uur.
Is namelijk a) comfortabel b) stress vrij en c) milieu bewust.
En nee, ik hoef nu geen kritiek dat ik in mijn daily life wel twee auto’s heb.
Of dat ik naar Suriname en Saba vlieg.
Want imperfecte mensen mogen ook strijden voor verandering.
Leerde ik dit weekend hé,
van Jongste.
Ja, het ‘t was weer geestig en verfrissend met haar.
Mijn Jongste, die mij wijst op sliertige androgyne jongens in rokken,
of kennis deelt over genderfluïditeit, het klimaat of de vluchtelingen crisis.
Een stad als Parijs ademt ook niet voor niks (mode) bewustzijn.
Over grote politieke thema’s blijk je, je best op diverse manieren te kunnen uitspreken.
Op deze wijze krijgt ieder tijdperk namelijk zo zijn eigen symbool dat de culturele tijdgeest representeert.
Al heeft deze zomer de wereld er wel een heel ongewoon stijlicoon bij.
Te weten :
Barbie, de belle du jour,
Zij is hét die inspireert.
Toeval of niet maar laat ik nu met mijn 61 jaar net een ‘first-generation’ Barbie owner zijn.
Fan vanaf het eerste uur zeg maar.
En wat anderen tien jaar later ook van haar zeiden (seksistische kapitalistische icoon),
ik zag het toen en later ook niet.
Want ik leerde van Barbie dat je als vrouw echt alles kunt worden.
Dat er telkens iets te kiezen valt.
Want hé, zij oefende wel honderd dertig (!)beroepen uit.
Verpleegkundige, dokter, paarden fokster, dierenarts, stewardess en piloot, politie agente.
En Barbie had al 62 jaar een verloofde.(Ken, een treurig geval)
Kortom, mijn pop was een zelfstandige vrouw met eigen carrière, geld en niet onbelangrijk:
een eigen kleding kast (roze).
Nooit zorgde haar onrealistische slanke vorm bij mij voor een negatief zelfbeeld.
En in Parijs afgelopen week, zag ik het dus:
ook nadat Barbie 63 kaarsjes uitblaast, blijft deze pop relevant.
Of nou ja, in ieder geval haar principiële mode regel : hoe meer roze, hoe beter.
Want oude stereotypen en tradities moeten namelijk verbroken worden.
En dat doe je het liefst met een felle gedurfde kleur.
Dus kocht ook ik in Parijs knalroze walkers, en installeerde deze week in mijn verborgen schatwinkel(s) van 2e handsproducten een compleet nieuw rek.
Een rek los van traditionele stereotypen maar alles met de kleur van oudroze, mat roze, zachtroze, poeder roze.
Naadloos besloot ik aan te sluiten op de modetrend Barbiecore.
Maar met in de kern een fashionstatement over diversiteit, feminisme en emancipatie.
La vie en rose op één rek.
Aan het einde van de ochtend was de helft ervan verkocht.