top of page
  • clarablaauw

Vakantie

Is hier ook iets leuks te doen’,

vraagt de Nederlandse vrouw.

Ze is eind vijftig, grijsblond, Amsterdams, ’t Gooi of omstreken, schat ik.

Getroffen blijf ik staan.

Iets leuks?

eh- hoezo, vraag ik.

‘Nou ja, wij hadden verwacht dat we hier wel konden winkelen’ vervolgt ze,

maar er is hier helemaal niets te doen.

Ze lacht en kijkt zoekend om zich heen in de winkel.

Het is een blik van teleurstelling.

Mede-Nederlanders op vakantie in de Cevennen.

Gewend aan de prikkels van de moderne wereld lijkt de ultieme rust niet iets leuks.

Nutteloos een beetje rondhangen, vacare -niets-doen, lijkt geen optie.

En dus zoekt zij de grote rommelmarkten waar antiekhandelaren van heinde en verre oude kasten en complete serviezen naar toe slepen.

Niet van die kleine zoals hier, waar kinderen op een zelf meegebracht tafeltje,

stukgelezen stripboeken en kale poppen te koop aan bieden.

Of de weekmarkt waar het dorp voor uitloopt.

Nee, zij concentreert zich op andere dingen- porcelein, glaswerk-

een tastbare bewijs wil ze graag voor thuis dat ze in Frankrijk is geweest.

Haar dochters mooi en jong , struinen wel gelukkig door al het moois en goedkoops wat Croix te bieden heeft.

‘Wij hadden trouwens ook gedacht dat we hier wel konden wandelen’, verzucht ze.

Maar het is te warm.

Het klopt,

de zomer is zo heet dat de hitte boven het asfalt trilt.

Dertig graden in de schaduw.

Op haar voorhoofd schittert het zweet, ondanks de airco.

Tsja en als de zon hier schijnt zijn de straten inderdaad zinderend verlaten,

zien de oude huizen langs de rivier de Céze eruit als krotten.

De rolluiken van de winkels die er wel zijn, zijn naar beneden.

Een paradijs is het niet,

maar met het juiste humeur is de plek wel als zodanig te beleven.

Maar niet op het midden van de dag.

Over een week gaan we gelukkig nog naar de Provence’, zegt ze.

Daar zijn vast wél gezellige straten met volop Franse boutiques

Geen winkels vol spullen waar je eindeloos kunt rondsnuffelen,

maar een tour a pied langs gewone winkels die precies weten wat je wilt.

Tenslotte koopt ze toch een antiek Frans sprei.

Voor nog geen drie euro.

Kijkt tevreden op mij neer,

en zegt gedag.

Er moet gegeten worden.

Recente blogposts

Alles weergeven

Witwas.

Altijd wat

Afspraak.

Comments


bottom of page