Had je mij drie maanden geleden gezegd dat ik een tuinblog zou schrijven?
Ik had je voor gek verklaard.
Uitgelachen.
Iets over vieze nagels geroepen.
Maar,
wat is het antwoord op de vraag
wat dé grote droom is van iedereen met maar een klein beetje groene vingers?
Precies!
Een eigen kruiden tuin.
Heb ik dan groene vingers ?
Eh-nee.
Ook geen bruine trouwens.
Daarnaast ben ik in mijn leven nooit verder gekomen dan peper en zout als toevoeging aan de maaltijd.
Maar zo is mij van diverse kanten verzekerd,
Het aanleggen van een kruidentuintje helpt voor rust in de kop.
En dát, dat leek mij wel wat,
en dus
begon ik met tuinieren.
Of nou ja…
vooral eerst met het opfluffen van de tuin rondom dat groen.
Maar na een lichtslinger in de lucht te hebben gedrapeerd,
nieuwe potten en kussentjes te hebben aangeschaft,
werd het dan toch tijd voor het echte werk.
Wat uiteraard begon-hoe kan t anders- met puinruimen, opruimen en planten.
Maar eerlijk gezegd,
Ik had werkelijk geen flauw idee wat ik aan het doen was.
En mede hierdoor is het verhaal van mijn kruidentuintje ook wel ie-wat lastig.
Want die kruiden bleken
-na zes weken-
niet in de juiste aarde te zijn gepland.
En daarmee verviel ook direct het basisadvies:
"kweek altijd dichtbij je keuken"
Maar voor ieder probleem een oplossing nietwaar?
dus, ik besloot te kijken welke bodem er wel ter beschikking stond om mijn “groentjes” te herbergen.
Helaas pindakaas.
Deze plek was niet in mijn zicht.
Maar er was dan wel weer sprake van echt zuivere, goede, ‘zwarte’ grond.
Omdat na het basisadvies, wieden als volgende wenk voor succes werd gegeven,
toog ik twee dagen na de herplanting opnieuw-vol goede moed- naar mijn akkertje.
Ontsteld zag ik dat het de natuur zelf was die deze keer haar zegje had gedaan.
De gevolgen van het gewroet van de Zuid Franse zwijnen logen er niet om.
Het werd duidelijk:
Zorgeloos verbouwen zat er kennelijk voorlopig voor mij nog niet in.
Inmiddels ben ik tien palen en een rol ijzerdraad onder stroom verder en is het september.
De tijd om hier knoflook te planten.
Ook moet ik nog de munt nalopen, die alle kanten op wortelt.
En de onkruidgroei onder controle houden.
ti's geheel duidelijk : dit is echt mijn project.
En de sprong naar een echte moestuin?
Die stel ik voorlopig echt nog maar even uit.
Comments