Omdat Man dacht dat zijn relevantie zou worden ingepakt als ie met pensioen zou gaan,
besloot ie door te werken.
Tuurlijk, dit had ook gekund in zijn leuke innovatieve praktijk in Almelo,
maar ja, zijn vrouw hè,
over nog een keer een ander leven.
Hij werd er toch door beïnvloed.
Maar gelukkig bleken ook in Frankrijk maar twee elementen nodig te zijn om te blijven werken.
Zelfs na je 65e (28 okt).
En dat is één: het vak nog steeds leuk vinden.
En twee : gezond zijn.
Dus werkt Man stug door.
want zijn oren en ogen verouderen nou eenmaal anders dan zijn hart.
Wel wat minder uren dan in Nederland.
Want er moet ook hout worden gehakt.
Dus volgend jaar de ene week drie en de andere week vier dagen.
Langzaam beginnen zijn patiënten Man te kennen en hij hen.
Bijvoorbeeld in de rol als bedrijfsarts.
Bij ziekte wordt in Frankrijk namelijk een doktersverklaring gevraagd om de afwezigheid van het werk te staven.
De zogenaamde arrêt de travail.
Of de chronische zieken uit de buurt.
Die komen namelijk voor alle controles- net zo als 10 jaar geleden in Nederland- bij de huisarts.
Met de taxi, heerlijk,
want die krijg je als chronische patiënt in Frankrijk vergoed.
En belt de huisarts in Nederland toch zeker één a twee keer per week een medisch specialist.
Dit soort netwerkgeneeskunde bestaat hier niet of nauwelijks.
Maar de patiënten en de problematiek die voorbij komen zijn vergelijkbaar met de Nederlandse situatie.
Van kind tot ouderen met luchtweginfecties, kleine kwaaltjes, klachten bewegingsapparaat en chronische aandoeningen.
Toch is veel anders,
merkte ik recent zelf
toen een van mijn collega’s met diabetes opeens zwetend wegtrok en dreigde in een coma te raken.
Wonderlijk toch hoe het dan werkt.
Want tja ik ben opgeleid in de jaren tachtig.
Maar het verpleegkundige luikje in mijn hoofd ging direct open.
Glucose, erbij blijven en niet onderkoelen zuster Blaauw !
Binnen zeven minuten de urgence naast mij.
Nee, geen ambulance maar een heuse brandweer auto.
Met drie pompiers.
Want zij zijn het die hier doen aan gewonden-of ziekenvervoer in noodsituaties.
En aan het regelen van aide à domicile.
Daar kun je in Frankrijk namelijk een beroep op doen als je hulp nodig hebt
Van ‘de wieg tot het graf’.
Toch handig want niet iedereen heeft hier een “médecin traitant”
Een aardig probleem als je hier, zoals mijn collega chronisch ziek bent,
Want zeg het maar:
kom je dan in hemelsnaam aan je medicatie?
NB: komende twee weken verschijnt er geen blog. Jongste wordt 30 en ik moet er bij zijn❤️
Comments