En-ja-hoor.
Daar gaan we weer.
Het lijkt wel of er geen einde aan komt.
Persconferentie na persconferentie krijgen we pittig nieuws voor de kiezen.
En tuurlijk, er zal heus- best- wel- ergens een lijn in zitten.
Maar voorlopig heb ik geen zicht op mijn oude leven.
Het toenemend gevoel bekruipt mij met regelmaat dat ik in een verkeerde wereld zit.
Waar hebben Mark en Hugo het over?
Thuisblijven wordt het devies.
Maar, ik ben al weken thuis!
Elke morgen word ik wakker met 't besef dat het weer zo’n dag wordt als alle anderen van afgelopen maanden.
Zoetjes aan word ik stapel-krank-jorum van de staatsterreur met vervolgens de lijst van uitzonderingen.
Wandelen is het nieuwe borrelen geworden.
En de pinpas trekken en lekker een middagje slenteren door de stad is allang geen optie meer.
Opnieuw is het omschakelen om alles uit mijzelf te halen.
Opnieuw ? ja-opnieuw.
Ik dacht er aan toen ik deze week bij de plaatselijke supermarkt ontdekte dat er nog een soort van boekafdeling open was.
Niet alleen boeken, ook bleek ik er nog papieren agenda’s van 2021 te kunnen kopen.
Tuurlijk, deze had ik online kunnen bestellen.
Maar het moment dat ik onverwacht de agenda zag en vastpakte voelde als een ‘schat’.
Ja, schaarste doet genieten.
Das mijn theorie, opgedaan in mijn tropen jaren.
Ach-jaaaaaa die romantiek van de tropen........
Ik heb dan trouwens wel over de plek waar je een halve dag moet lopen voor een emmer water.
Of daar waar vrouwen uren moeten zoeken voor sprokkelhout om een vuurtje te stoken voor het eten.
Of waar bijna de helft van de kinderen de vijf jaar niet haalt.
Dat Afrika.
Vraag een tropen mens naar zijn of haar belevenissen en er komt een verhaal.
Dus ook bij mij.
In een vorig leven woonden Man, dochters en ik in Kalabo.
Dieper kun je je zelf niet ingraven.
Tot Mungu had je asfalt.
Dan dook je plains in.
Flood Plains. Het woord haalt herinneringen bij mij naar boven
Bush. Wildernis. Zandwegen. Kuilen. Althans in de droge tijd.
Vlakbij ons huis hadden kleine winkeltjes en levendige markten de overhand.
Op een dag ontwaarde ik in zo’n ‘’winkel’ tussen zeep, dettol en kokos olie, witte chocolade repen.
Ik kon mijn ogen niet geloven en er bekroop mij een enorm groot geluksgevoel
Witte Crispy chocola op de markt van Kalabo.
Wie ist das möglich?
Ter plekke besloot ik twee repen te kopen en te proeven.
De ene smaakte naar zeep, maarrrr echt de andere……..
De juiste mierzoete witte chocolade met knapperig rijst
De absolute match made in heaven, en dat in Kalabo..
Ik kocht de hele doos met 24 White Crisp.
12 waren er met zeepsmaak.
De rest was geluk.