Vanaf het moment van besluit om in 2021 te vertrekken, buitelen plannen over elkaar heen.
Wat doen we met huis Almelo: verkopen, verhuren, verkassen we half of helemaal om ?
Per wanneer gaan we dan, en hoe&wat met De Praktijk ?
Houden we ergens plek in Nederland of niet.
Van Almelo naar Les Brousses.
Zo heet het gehucht.
Een enclave met wat huizen, een soort half verborgen nederzetting met hoge bomen en een weg.
Met een nieuwe start zonder werk voor mij.
Met een nieuwe start met nieuw werk voor de Man.
Er is werk aan de winkel, het is goed dat Quatre Bras nog niet klaar is, daardoor is er tijd voor bezinning.
En das nooit een overbodige luxe.
Emigreren, is bovenal naast een fysiek gebeuren nog meer een geestelijk rijping naar een ander leven.
Echte emigratie gebeurt in jezelf.
Vanaf de beslissing merk ik dat ik mentaal een andere positie aan het innemen ben.
Dat ik het leven en het werk in Almelo anders zie, het anders beleef.
Niet de sensatie van het vertrouwde maar de verandering woelt voortdurend in mij.
Hoewel gewend aan verandering (mijn leven herbergt een woud aan ‘movimentos’), blijft het ingrijpend.
Noem het een soort ingewikkelde vorm van opruimen.
Het vraagt om aanpassingen opdat niets meer zo zal zijn of is zoals ik al gewend ben.
Mensen, landschappen, kleuren en geuren, maar ook knellende verbanden.
Frankrijk is weliswaar een modern en ontwikkeld land.
En toch kom je op dat platteland dingen tegen waarvan je denkt; hè, dit kan toch niet waar zijn.
Elektriciteitskabels in de lucht of papieren patiëntendossiers.
Inmiddels staan alle seinen op groen.
Man weet dat hij in het dorp Besseges kan gaan werken.
Een dorp waar niemand lijkt te werken, met alle gezondheidsproblemen van dien.
Diploma’s worden vertaald, bewijs van goed gedrag aangevraagd, stapels papieren worden ingevuld.
Bureaucratie is een Frans woord en het is een van de variabelen die bepaalt wanneer we echt gaan in 2021.
Op Quartre Bras wordt gewerkt : raam hier, keuken daar, balk weg, tegels, vloerverwarming, plafonds.
Ehh nee dus, niet door ons, wij roepen slechts vanaf de zijlijn wat onze wensen en dromen zijn.
Daar zijn de Man en ik beiden erg goed in.
Ondertussen werken andere toegewijde sterke mannen en vrouwen aan onze nieuwe leefruimte.
Oui c’est vrai: het leven van Claire Blue is onwerkelijk.
Ik besef het maar al tegoed.