De meest gestelde vraag op dit moment is toch wel:
‘Hoe en wanneer dan’? verhuizen naar Frankrijk’.
‘En vind je het niet eng’?
‘Aarden in een gehucht waar zelfs francofielen niet precies van weten waar het ligt.
En … die dochters, uiteraard, want:
Niemand laat zijn eigen kind alleen.
En-oh- ja en of ik ook mee doe aan “Ik vertrek”.
Non ! Merci beaucoup.
En van angst of eng ?
Non, is ook geen sprake.
Maar hoe anders was dit eerder.
Want tot drie keer toe stopten Man en ik ons hele leven in vier-kuub.
Waarbij we- in tegenstelling tot nu -drie jaar op de plaats van bestemming moesten blijven, alvorens we recht hadden op een retourtje Nederland.
Dat was pas eng, want we wisten wat we achterlieten maar totaal niet wat ons welkom zou heten.
Wat bewoog ons?
Waarom vertrekken naar dat verre Afrika?
Waarbij ter voorbereiding op de 1e lesdag op 't KIT me direct werd verteld om mijn idealisme te laten varen.
Terwijl ik er zo in geloofde dat ik verschil kon maken.
Dat ik kon meewerken aan een rechtvaardige wereld.
Want ja, dat is wat ik tenslotte wilde.
Maar elk vertrek maakte me sterker,
zelfs als het minder goed uitpakte dan ik hoopte.
Want, ik had het toch maar mooi gedurfd.
En dát stimuleerde me daarna om mijn drijfveer te blijven volgen,
ook al zei mijn innerlijke criticus soms iets totaal anders.
Dus uiteraard poppen er nu bezwaren in dat hoofd op, bij het uitzoeken van spullen.
Maar eerlijk=eerlijk.
Hoe verschillend is toch deze voorbereiding.
Niks geen felle discussies over dé politiek van hét kampeer land van Europa.
Of een acculturatie cursus zodat ik weet dat Allô of bonjour, alles is wat je te horen krijgt als je de telefoon opneemt.
Niks slechts 4 kuub bagage.
Mijn zenuwen krijgen hooguit af en toe een spoedcursus laissez-faire.
Als een trap later blijkt te komen of de verwachte monteur er toch niet is.
En daarnaast... hét huis in Nederland houden we gewoon aan.
Dus of deze emigratie echt buiten mijn comfort zone valt is maar de vraag.
Of misschien heb ik mij, door zo vaak in mijn leven te vertrekken,
wel ontdaan van de angst voor het onbekende.
Er is niks engs aan verhuizen.
Altijd blijkt weer dat je je onder mensen bevind.
En niet tussen wolven.
En verschil?
Ja, verschil kun je overal maken
Maar paradoxaal genoeg niet zo zeer door de wereld als wel door jezelf steeds opnieuw te ontdekken.