Fransen,
die gaan geen dagje naar de meubelboulevard.
Hoe dat komt is wellicht een ‘kip en het ei’-verhaal,
maar een feit is het.
In Frankrijk bestaan geen grote meubelboulevards.
Tuurlijk, dit land kent wel grote winkelcentra waar een veelvoud aan winkels is,
zoals Carrefour, Decathlon, en deze worden ook absoluut druk bezocht.
Maar het onverklaarbare fenomeen dat mensen op 2e Paasdag vrijwillig in de file gaan staan,
om daarna vol irritatie op zoek gaan naar een parkeerplek,
en zich vervolgens aan sluiten in de stroom die zich tergend langzaam door de winkel beweegt?
Nee.
Nee, dat doen mensen elkaar hier niet aan.
Hoe dat kan?
Ik meen een historische verklaring te hebben.
Want in de Cevennen stoken mensen – net als vroeger in Nederland- nog steeds een kachel,
en dus, ik spreek uit eigen ervaring, raakt je hele huis vol met stof.
In de winter zit alles namelijk potdicht om te voorkomen dat er ook maar iets van die kostbare warmte ontsnapt.
Maar dan begint de lente en verschijnt de zon.
Yep,
hier in Frankrijk wel.
En dan zie je het dus.
O-ver-al stof en en overal spinnenwebben.
En dus is het poetsen, lappen en zemen geblazen.
Nettoyage de Printemps.
Mythisch begrip.
Kende men vroeger in Nederland ook.
Maar dit typische verschijnsel uit mijn jeugd is al jaren verdwenen.
De grote schoonmaak waarbij het huis van boven naar beneden grondig wordt uitgemest is hooguit nog een verschijnsel voor vrouwen boven de 60 geworden.
Niet meer nodig, geen tijd meer voor zegt de groene stroom generatie met robot stofzuiger.
Maar toch dat voorjaar.
Die lentekriebels.
En dus kom je met plannen om je hele huis opnieuw te verven en koop je nieuwe meubels.
Das de moderne pelgrimage met Pasen.
De meubel boulevard als evolutionair verschijnsel.
Het ging voorbij aan de Cevennen.
Hier houdt men de schoonmaak in ere.
Vragen vrouwen aan elkaar "hoe ver ben jij" ?
En is het hier dus niet gebruikelijk om nieuwe meubels toe te voegen aan je huis.
Het interieur van mijn buren en collega’s bestaat vooral uit grovere meubels.
Grote banken en stoelen van nep leer of bekleed met sfeerloze stof.
Dit is het echte Franse 'je ne sais quoi' gevoel.
Gelukkig heb ik altijd nog de IKEA.
Al bleek uit recent onderzoek dat de IKEA spullen in Frankrijk het duurste zijn,
namelijk 6,1 % hoger dan het EU gemiddelde.
Het mag duidelijk zijn.
Emigratie verplicht je te veranderen.
En dus heb ook ik inmiddels een mattenklopper een ragebol en een zwabber.