In de laatste levensfase voelt de mens zich gelukkiger dan in zijn jonge jaren,
aldus drie onlangs verschenen boeken.
Voor een bijna zestiger zijn dit soort onderzoeksresultaten balsem voor de ziel.
Zie je wel, denk ik triomfantelijk.
Tadaaaaa!
Want zo moeizaam als ik de grens van 50 passeerde,
zo gemakkelijk lijk ik te wennen aan de overgang naar mijn 60ste levensjaar.
Baan opgezegd.
In de vrije val.
Vrij vooral.
En dát past mij als een jas.
Want ik ben van ‘61.
De tijd waarin niemand echt op je lette.
Nauwelijks volwassenen in mijn omgeving die zich met mij bemoeide.
Ik groeide op in een periode dat alles veranderde.
Geen huisje was meer heilig en regels die waren er om te overschrijden.
Autoriteiten, van huis-uit toch bewonderd, werden in twijfel getrokken.
De tijd van: Jan Foudraine, Anja Meulenbelt, Werktheater.
Iedereen was gelijk en niemand was de baas over de ander.
Niemand kon en mocht de ander vertellen hoe het moest.
Met als resultaat dat ik tot op heden niet direct geloof wat die ander mij aan rijkt;
ik wil -met blauwe plekken- zelf leren waar dat leven over gaat.
En tja met alle gevolgen van dien.
Want nu weet ik dat die automatische afslag VWO ->universiteit de verkeerde was.
want ik ben helemaal geen studiebol, geen theoretica.
Of toen ik gevleid dacht dat dicht bij de macht werken heus wel echt wel iets voor mij zou zijn.
Jeetje wat heeft mijn zenuwstelsel een tijd nodig gehad om daar van te bekomen.
En ik weet nu ook dat je bij een avontuur niet al moet stoppen bij de derde mislukking.
Je moet juist doorgaan, want je leert namelijk het meeste van dingen die juist niet lukken.
En ik ontdekte dat geluk gewoon eigenlijk een jurk is.
Of dat eenzaamheid nog bedreigender is dan overgewicht of nooit een voet in een sportschool zetten.
En dat je bij internetbankieren alles zelf moet doen en dan toch nog kosten moet betalen.
Ja, ik leer door vallen en opstaan
en misluk ook rustig.
En blijf altijd de confrontatie zoeken
Maar kies iedere keer weer opnieuw en vooral voor bijzonder.
Domweg omdat ik aan “gewoon” ten onder ga.
De wetenschap onderstreept mijn persoonlijke ervaringen
Fysiek bijna een echte “kwetsbare oudere “ maar absoluut cognitief en emotioneel niet.
En dit ondanks de blauwe plekken.